Het is eerder andersom, goede longen maken ‘goed’ huilen mogelijk.

Longvolume en elasticiteit hangen samen met hoe hard en lang je kunt huilen. Zo meet men via Crying Vital Capacity (CVC) de longfunctie bij pasgeborenen. CVC is het maximale volume lucht dat verbruikt wordt in één ademhaling tijdens een huilbui. CVC is daarmee eeneenvoudige, nauwkeurige, niet-invasieve meting die afwijkingen bij klinisch normale zuigelingen kan detecteren (Sutherland & Ratcliff, 1961).

Gevolgen van huilen

Wat wel evident is, is dat huilen zorgt voor een verhoging van hartslag en bloeddruk, verminderd zuurstofniveau, verhoogde cerebrale bloeddruk, het uitlokken van een stress-respons, uitputting van energie- en zuurstof-reserves, verstoorde moeder-baby interactie, hersenbeschadiging en hart-disfunctie (Ludington-Hoe, Cong, & Hashemi, 2002).

Neuro-wetenschap ondersteunt of bevestigt de gedachte dat huilen goed zou zijn voor de longen niet.

Niet laten huilen is overigens echt niet slecht voor de longen, daar krijg je geen luie longen van of zo…

Responsiviteit

Aangezien er wel ruimschoots bewijs is dat responsief ouderschap het ontwikkelend brein positief beïnvloedt, én dysregulatie en de daaropvolgende epigenetische veranderingen als gevolg van separatie (zoals bij een cry it out methode) juist schadelijk zijn (Bergman, 2014), ga ik liever voor de veilige weg. Beter safe than sorry.

Jij hebt er niets aan overgehouden…

Velen van ons zullen vast horen ‘Ik heb jou ook laten huilen en je hebt er toch niets aan overgehouden?’.

Maar is dat ook zo?

Of heb je destijds al geleerd je emoties te onderdrukken, je werd immers niet gehoord…

Heb je toen al uit pure overlevingsstrategie het verharden voor de wereld als jouw standaard gemaakt? Niets of niemand kan jou iets maken …..want kwetsbaar zijn was toen al uit den boze?

Heb je er werkelijk niets aan over gehouden of lijkt dat maar zo omdat je niemand tot last wilt zijn, je jouw omgeving tevreden wilt houden, ‘goed’ wilt zijn en vooral niet lastig?

De uitkomst rechtvaardigt het middel niet

Hoe onbeschadigd of beschadigd je eruit bent gekomen zegt niets over de rechtvaardiging van laten huilen. Het zegt meer over je veerkracht, je temperament, of je al dan niet liefdevol werd en wordt omgeven, of je wordt gezien, of je er mag zijn en of je jezelf mag zijn en laten zien en horen.

Ik heb volwassenen gesproken die nu geen nadelige gevolgen ervaren van een vroegere cry it out ervaring.

Ik heb volwassenen gesproken waarbij onder andere cry it out hun emotionele en relationele wereld nog dagelijks negatief beïnvloedt.

Ik kan me voorstellen dat er een grote groep is waarbij het ogenschijnlijk geen negatief effect heeft gehad, maar waarbij veel wordt onderdrukt en later nog naar boven kan komen.

Geen bewijs van schade ≠ bewijs van geen schade

Er is dan wellicht geen keihard bewijs dat een cry it out methode schadelijk is voor een kind. Maar bedenk je: geen bewijs van schade is echt iets heel anders dan bewijs van géén schade… Dus nogmaals, better safe than sorry. .

En om misverstanden te voorkomen, ik ben groot fan van hullen. Het kan juist stress reduceren, opluchten, ontlasten en zorgen voor aanvaarding van zaken die in het leven niet veranderd kunnen worden, een onderwerp waar ik al vaker over heb geschreven. Maar; enkel als dat in een veilige context gebeurt.

Kortom, reageer op je baby, knuffel, reduceer zo veel mogelijk separatie, zing, wieg, voed, zorg voor fysieke en emotionele nabijheid. Van verwennen is geen sprake. Het lichaam van de moeder (primaire opvoeder) is de natuurlijke habitat van een baby (Bergman, 2014), niet z’n ledikant in die kamer ergens in huis.

Het is geen hard werk, het is hart-werk.

Referenties:

Bergman, N. J. (2014). The neuroscience of birth-and the case for Zero Separation. Curationis, 37(2), 1-4.

Ludington-Hoe, S., Cong, X., & Hashemi, F. (2002). Infant crying: nature, physiologic consequences, and select interventions. Neonatal network, 21(2), 29-36.

Sutherland, J. M., & Ratcliff, J. W. (1961). Crying vital capacity: A simple and useful measure of a lung volume in the newborn infant with respiratory disease. American Journal of Diseases of Children, 101(1), 67-74.

Bron foto: Aikomo Opeyemi via Unsplash

Wil je mij volgen?

Like en volg me op Facebook, Instagram en abonneer je op de nieuwsbrief. Geen spam, enkel de nieuwe blogs boordevol tips en informatie rondom slapen en opvoeding. En je ontvangt ook nog eens gratis de gids ‘Verander de slaap van je kind zonder slaaptraining’.

Is deze blog interessant voor iemand die je kent? Deel deze blog gerust met anderen. Zie de buttons voor delen onderaan de blog.

Slaap Zoet Consuela Hendriks Gz-psycholoog Orthopedagoog Droomritmecoach Slaapcoach

Over Consuela Hendriks

Consuela Hendriks is BIG-geregistreerd GZ-psycholoog, orthopedagoog en gecertificeerd slaapcoach. Ze is ruim 20 jaar werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. Met haar jarenlange ervaring in haar praktijk voor psychologische en pedagogische hulpverlening, diagnostiek en 1e en 2e lijnsbehandeling voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen heeft zij veel gezinnen mogen ondersteunen bij ontwikkelings- en opvoedingsvraagstukken, waaronder slaapproblematiek. Haar expertise en ervaring ligt niet alleen op het gebied van zich 'normaal' ontwikkelende kinderen maar tevens op het gebied van kinderen met ontwikkelingsstoornissen.

1.267