De term self-soothing wordt in de slaapwereld volop gebruikt. Vaak wordt gepropageerd dat met slaaptraining zoals een laten huilen methode (cry it out/ gecontroleerd laten huilen waarbij het kind alleen wordt gelaten) het kind leert om zichzelf te kalmeren, het zogenaamde self-soothing.

Denk daar eens over na.

Als je zelf ontzettend gestrest bent of heel erg verdrietig, lukt het jou dan, als volwassene met een volgroeid brein, om jezelf te kalmeren?

Ja? Knap! Je maakt waarschijnlijk gebruik van technieken om jezelf te kalmeren waarbij je dat volgroeide en ontwikkelde brein inzet (ademhalingstechnieken, rationaliseren, coping-mechanismen toepassen om stress te reduceren etc.).

Nee? Wat doe je dan? Bel je misschien je moeder, een vriend of vriendin? Huil je uit bij je partner? Vraag je om een knuffel?

Co-regulatie

Dit wordt co-reguleren genoemd. Een ander helpt jou om je emoties te kunnen reguleren.

Als volwassenen een ander nodig hebben om hun emoties te kunnen co-reguleren en/of gebruik maken van hogere orde cognitieve functies, hoe realistisch is het dan om van een baby, die geboren wordt met slechts 25% van zijn uiteindelijke hersencapaciteit, te verwachten dat het leert om zichzelf te kalmeren en zijn emoties zelfstandig te reguleren?

Hoe werkt dat in de hersenen?

Als we emotioneel zijn, dan is onze amygdala actief (een amandelvormige kern van zenuwcellen in de hersenen dat onderdeel uitmaakt van het limbisch systeem). De amygdala is betrokken bij emotie en overleving. Het werkt als het ware als een sensorische ontvanger en beoordeelt of iets een bedreiging is of niet. Is het een bedreiging dat zal dit resulteren in een stress-respons (verhoogde cortisol, hogere alertheid), het lichaam maakt zich klaar voor een flight-fight reactie.

Er zijn twee hersenstructuren die communiceren met de amygdala om het te kalmeren:

• De thalamus kan het serotonine niveau verhogen als er proprioceptieve input is (zoals baby massage, diepe druk, gewrichts-compressie, drukpunten in de handen). Serotonine speelt een rol in stress-regulatie en laat de amygdala kalmeren (Guo et al, 2017)
• De orbitofrontale cortex, verantwoordelijk voor de verwerking en controle van emotionele prikkels. En weet je wanneer deze structuur geactiveerd wordt? Bij onder andere plezierige aanraking (Rolls et al, 2003).

Connectie en aanraking zorgen dus voor emotie-regulatie, niet afzondering.

Laten we dus onze kinderen behandelen zoals we zelf ook behandeld willen worden in tijden van stress, verdriet, onmacht en grote emotie, en dat is niet door de deur dicht te doen en je reactie op die emotie te schrappen of uit te stellen…