Waarschuwing:

Deze post bevat informatie rondom SIDS/ wiegendood/ babysterfte

Primeur in onderzoek naar wiegendood (SIDS)

Australische onderzoekers hebben een potentiële biochemische marker voor wiegendood (SIDS – Sudden Infant Death Syndrome) geïdentificeerd. SIDS is de onverklaarbare dood van een ogenschijnlijk gezond kind tijdens een periode van slaap.

Het gaat om Butyrylcholinesterase (BChE). Dit is een enzym van het cholinerge systeem, wat een belangrijke tak is van het autonome systeem, en kan een maatstaf zijn voor de autonome (dys)functie. BChE speelt een belangrijke rol in de zogenaamde ‘arousal’ van de hersenen.

Aangezien autonome dysfunctie geïmpliceerd wordt in de pathofysiologie van wiegendood kunnen deze bevindingen bijdragen aan preventie van wiegendood. Een BChE-tekort wijst waarschijnlijk op een verminderd vermogen van een baby om wakker te worden of te reageren op de externe omgeving, waardoor kwetsbaarheid voor wiegendood ontstaat.

Wat werd onderzocht?

In een case-control-studie werd de BChE-activiteit en hoeveelheid eiwit gemeten in gedroogde bloedvlekken die bij de geboorte zijn afgenomen als onderdeel van het screeningsprogramma voor pasgeborenen.

722 gedroogde bloedvlekken-monsters werden geanalyseerd. De resultaten voor 67 baby’s variërend in de leeftijd van 1 tot 104 weken oud (zowel wiegendood-baby’s als baby’s die ergens anders door stierven) werden elk vergeleken met 10 overlevende controle-baby’s met dezelfde geboortedatum en geslacht.

Wat werd gevonden?

In de wiegendood/SIDS-groep werd er een significant lagere BChE-specifieke activiteit (BChEsa) gevonden vergeleken met overlevende baby’s en de baby’s die ergens anders aan gestorven waren. Dit geeft aan dat er sterk bewijs is dat een lagere BChE-specifieke activiteit (BChEsa) geassocieerd is met overlijden op later moment.

Wat betekent dit?

Bij de wiegendood-baby’s was er bij de geboorte sprake van een cholinerg tekort (herkenbaar aan een afwijkende (lagere) BChE-specifieke activiteit (BChEsa).

Dit is dus een heel concreet en meetbaar gegeven dat aangemerkt kan worden als specifieke kwetsbaarheid/risicofactor voor toekomstige wiegendood.

De volgende stappen voor onderzoekers is om de BChE-biomarker in screening van pasgeborenen op te nemen op grotere schaal en specifieke interventies te ontwikkelen om het enzymtekort aan te pakken. De onderzoekers verwachten dat dit ongeveer vijf jaar gaat duren.

Naast deze grote stap richting preventie van SIDS is het onderzoek belangrijk voor ouders van wiegendood-baby’s. Het geeft een verklaring een kan eventuele schuldgevoelens bij ouders wegnemen. De hoofdonderzoeker Dr. Carmel Harrington, heeft zelf haar zoon aan SIDS verloren, en vervolgens via crowdfunding dit onderzoek bekostigd.