In Homerus ‘ Ilias zijn Hypnos (personificatie van slaap) en Thanatos (personificatie van de dood) tweelingbroers.

Boeddha noemde slaap ‘de kleine dood’.

Slaap is als een kleine dood

Het is mysterieus, ongrijpbaar en je weet niet wanneer (en of) je weer wakker wordt. Het maakt ons ietwat bewust van onze sterfelijkheid.

Niet gek dat er angst voor is.

• Angst voor het onbekende.
• Angst voor het onbewuste.
• Angst voor het onveilige.
• Angst voor het kwetsbare van gesloten ogen.
• Angst voor verminderde alertheid.
• Angst voor de scheiding van hetgeen wat van primair belang is: de hang naar nabijheid en verbinding.

Waarom triggert de angst die het bij onze kinderen oproept ons zo?

Omdat we het gevoel herkennen. Omdat ook wij bang zijn.

• Bang voor de emotie van het kind.
• Bang voor wat de emotie van het kind over jezelf zegt.
• Bang om te falen.
• En eveneens bang dat het de relatie geweld aandoet.
• Bang voor onmacht.

En omdat we iets aanhangen.

• Hang naar controle.
• Hang naar het voor elkaar hebben van bedtijd.
• Hang te conformeren aan de maatschappelijke eisen.

Stop, keer inwaarts en volg je intuïtie, je oerinstinct.

Laat die maatschappelijke eisen je intuïtie niet overrulen.

Je kunt een kind niet uit zijn biologische behoeften trainen.

Je kunt ze wel emotioneel afvlakken en monddood maken.

Emotie moet bewegen.

Emotie moet geuit worden.

Niet onderdrukt.

Maak er ruimte voor.

Als we slaap als een kleine dood zien, zorg er dan voor dat je de dag goed afsluit. Dat er verbinding is, dat er dankbaarheid is, dat er in plaats van angst juist rust en vertrouwen is om slaap te omarmen.