Elke ouder/opvoeder krijgt wel eens het advies om strikte tijden in te voeren voor voeden en slapen. Geregeld hoor ik dat adviezen gegeven zijn om vaste tijden te hanteren, niet te voeden op andere tijden dan deze vaste tijden, op vaste tijden slaapjes door te pushen ongeacht wat er aan vooraf is gegaan, niet te reageren als het kindje op de vaste slaaptijd bepaalde emoties communiceert etc.

Hoeveel boeken zijn er wel niet die vaste tijden promoten. Schema’s voor elke willekeurige baby, op bepaalde leeftijden. Alsof baby’s robots zijn, die volgens een bepaald software-programma werken, en als ze 6, 9, 12 of hoeveel maanden dan ook zijn ineens een nieuwe update nodig hebben om naar het volgende ‘schema’ te gaan.

In zowel mijn persoonlijke ervaring met mijn eigen kinderen, als met mijn cliënten heb ik ervaren dat dit lang niet altijd opgaat. Meer niet dan wel. En laat onderzoek dat nou ook nog eens bevestigen (Harries & Brown, 2017). Strikte tijdschema’s blijken maar voor een beperkt aantal moeders en baby’s te werken. Vaker echter niet, en zorgt het enkel voor meer stress en faalgevoelens bij de opvoeder.

Dus laat je niet in een strak tijdschema drukken, door de ‘boeken’, of andere goedbedoelende adviesorganen. Als je zo’n schema als grof uitgangspunt pakt en het werkt, prima! Dan behoort jouw kindje tot die minderheid (zo’n 20%) die daar wel bij vaart, of die van nature al wat meer ‘easy going’ is. Maar merk je dat het niet lukt op zo’n schema, experimenteer! Wijk ervan af door goed te kijken naar wat je kind je laat zien en daarop je respons af te stemmen.

En begrijp me niet verkeerd. Een routine of ritme is voor mij niet verkeerd als je daaronder een volgorde van activiteiten verstaat. Kinderen zijn gebaat bij herkenbaarheid en voorspelbaarheid. Maar dat is iets anders dan vaste tijden waar niet vanaf geweken kan of mag worden als het kind daarom vraagt. Dat druist volledig in tegen afstemming op de signalen die je kind je geeft, en gaat voorbij aan responsiviteit.